بین الطلوعین

چرا با این همه ظلم و فساد امام زمان (عج) ظهور نمی کنند؟

باید دقت کرد که ظلم و ستم دلیل ظهور امام زمان (عج) نیست. هر چند زمانی که امام زمان (عج) ظهور می فرمایند، فساد عالم گیر شده است. و آنچه در ظهور امام زمان (عج) موثر است، آمادگی جهان برای قبول امامی معصوم و رهبری الهی و مهیا شدن یارانی واقعی برای امام است. امام صادق(ع) در پاسخ کسی که ایشان را دعوت به قیام می کند، می فرمایند: ما در زمانى كه پنج نفر یاور نداشته باشیم قیام نخواهیم كرد ما خودمان موقعیت مناسب را بهتر میدانیم [۱] اگر چه امام با امدادهای الهی، با ظلم و فساد مبارزه می کند و جهان را به عدالت می رساند، اما همه امور با معجزه پیش نمی رود. بلکه باید یارانی صدیق برای امام وجود داشته باشند که خدای متعال نیز آنها را کمک کند. به عبارت دیگر، همان امداد الهی، شروطی دارد و خدای متعال امدادهای خود را برای کسانی که لیاقت آن را داشته باشند، نازل خواهد کرد. همان گونه که امیر المومنین (ع) از شرط امداد الهی سخن می فرمایند و نشان می دهند که امداد الهی پس از آنکه عده ای ایمان مستحکم خود را نشان دهند، نازل خواهد شد. ایشان میفرمایند: در ركاب پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بوديم و با پدران و فرزندان و برادران و عموهاى خود جنگ مى‏ كرديم، كه اين مبارزه برايمان و تسليم ما مى‏ افزود، و ما را در جادّه وسيع حقّ و صبر و برد بارى برابر ناگواريها و جهاد و كوشش برابر دشمن، ثابت قدم مى‏ ساخت. گاهى يك نفر از ما و ديگرى از دشمنان ما، مانند دو پهلوان نبرد مى ‏كردند، و هر كدام مى‏ خواست كار ديگرى را بسازد و جام مرگ را به ديگرى بنوشاند، گاهى ما بر دشمن پيروز مى‏ شديم و زمانى دشمن بر ما غلبه مى‏ كرد. پس آنگاه كه خدا، راستى و اخلاص ما را ديد، خوارى و ذلّت را بر دشمنان ما نازل و پيروزى را به ما عنايت فرمود، تا آنجا كه اسلام استحكام يافته فراگير شد . [۲] بنابراین به جای آنکه توقع داشته باشیم همه چیز از غیب حل شود، باید خود را آماده سازیم. و هر زمان که تعداد کسانی که بر سر مبارزه با فساد، استقامت دارند به حد مشخص خود برسد، امام ظهور خواهند فرمود. [۱]: بحار الأنوار ، ج‏۴۷، ص ۱۲۴ [۲]: نهج البلاغه، خطبه ۵۶

شاید برای برخی این سؤال هست که زمان ظهور چه اتفاقاتی می افتد در زیر به مهمترین آنها اشاره می کنیم:

1. در زمان ظهور، عقل ها شکوفا می شود. علم به اوج خود می رسد. در روایات آمده امام صادق( علیه السلام) فرمودند علم 27 حرف است آنچه را تا بحال تحقق پیدا کرده فقط 2 حرف بوده با این همه پیشرفت ها فقط در محدوده دو حرف جلو رفتیم زمانی که قائم ما بیاید 25 حرف دیگر را می آورد. آن 25 حرف را کمی جلو نبرید. علم وقتی پیشرفت می کند جهش های کیفی می کند یک گوشی تلفن می تواند صدها کار انجام دهد (ساعت، دوربین، کتابخانه . و …) حضرت مهدی (عج) که بیایند علم را به 27 حرف می رسانند این یک تحول شگرف و شگفت انگیز است در عالم علم ونیز وقتی حضور حضرت ظهور پیدا کند دست بر سر مردم می گذارد و عقول مردم کامل می شود.

2. ثروت های زمین و گنج های زمین همه خود را نشان می دهد. مفضل بن عمر از امام صادق(علیه السلام) نقل می کند وقتی حضرت ظهور پیدا کند زمین روشن می شود و مردم نیاز به نور خورشید نخواهند داشت. تاریکی می رود و انسان توانایی عمر زیادی پیدا می کند حتی می تواند صاحب هزار پسر شود. هزار تا پسری که توش دختر نباشد(چون اگر دختر باشد ….) زمین گنج های خود را آشکار می کند.

3. همه مسلمان می شوند دیگر یهودی و مسیحی و زرتشتی و بی این صاحب نخواهیم داشت. مرحوم شیخ مفید در ارشاد و نقل می کند امام صادق(علیه السلام) فرمودند زمانی که قائم بیاید جور و ظلم از بین می رود راه ها ایمن می شود. زمین برکات خود را خارج می کند و هر صاحب حقی به حقش می رساند هیچکس با شما نمی ماند مگر اینکه اسلام را بپذیرد این را در تفسیر 83 سوره ال عمران می فرمایند.

4. در زمان حضرت هیچ فقیری نخواهد بود. شما مشکل دارید زکاتتان را به چه کسی بدهید دنبال فقیر می گردید، کیسه طلا را قبول نمی کند. مرحوم محقق اردبیلی برای نماز شب بلند شد سطل را داخل چاه انداخت بالا کشید دید جواهرات است گفت خدایا با اینها که نمی توان وضو گرفت، داخل چاه انداخت ، بار دوم و سوم و … انداخت جواهر بیرون آمد گریه اش گرفت خدایا می خواهی مرا از نماز شب محروم کنی . آن حکیم گریه می کند که نمی تواند وضو بگیرد و نماز بخواند ما در این مواقع چه می کنیم؟!!!

5. امنیت به صورت کامل و صدرصد یعنی خطری احدی را تهدید نمی کند .پیرزنی از خانه اش درمی آید از اینور دنیا، مشرق به آن ور دنیا، مغرب می رود هیچکس مزاحمش نمی شود، روایت شده از کتاب الغیبه از امام باقر(علیه السلام) : خداوند به شما حکمت می دهد تا آنجایی که زن ها در خوانه هایشان قضاوت می کنند به کتاب خدا و سنت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)

6. همه مریضی ها خوب می شود. در کتاب الغیبه آمده وقتی حضرت ظهور پیدا کند خداوند می برد از هر مومنی بیماری و مریضی را و قوت او را بر می گرداند، هیچکس مریض نمی شود.

7. رابطه اجتماعی مردم با هم اینطوریه، مرحوم شیخ مفید از کتاب اختصاص ار برید نقل می کند، خدمت امام باقر(علیه السلام) بودم جماعتی از کوفه گفتند ما منتظر امر شماییم اگر امر کنید فرمان می بریم ، حضرت فرمودند: آیا الان بین شما اینطوری است که یکی از مومنین دست در جیب برادرش می کند در زمان حضرت مرد دست در جیب برادرش می کند و هر چه می خواهد برمی دارد آیا الان بین زن و شوهر ها، پسر و پدر ، برادر با برادر دستشان در جیب هم می رود، امتحان کنید

8. دوره ای می شود که مار و عقرب و پشه نیش دارند ولی نیش نمی زنند، پدیده عادی نیست مگس هست اما موذی نیست کسی را اذیت نمی کند مرحوم سیدبن طاووس در کتاب صدرالسلوک روایتی نقل می کند از پیامبر از قول خداوند که خداوند اینطور می فرماید من امان را در زمین حاکم می کنم به گونه ای که چیزی چیزی را اذیت نکند، هرگز از چیزی چیزی نمی ترسد موقعیت کره زمین چطوری است؟ انسان دارای اختیار است دچار هوی و هوس می شود اختلاف نظر پیدا می شود، دعوا می شود اگر زمانی دعوا نشود یعنی اختلاف قوا نیست …. چطور می شود همه مردم مسلمان می شوند؟! هم شیطان وسوسه می کند هم از درون ما دارای قوه متضاد هستیم. تا وقتی شهوت داریم و غضب داریم و امکانات محدود است، اختلاف است مرحوم علامه طباطبایی در ذیل آیه که ملائکه گفتند یسفک الدماءچطور ملائکه فهمیدند علامه فرمودند بر اساس اینکه ملائکه دیدند مردم مرد را راهنمایی کردند مردم درست شدند ولی باز همه مردم تربیت نشدند بطور منطقی هیچگاه این اتفاق نمی افتد که اختلاف نباشه زیرا شهوت و غضب است و امکانات محدود است یک عنصر دیگر باید اضافه بکنید، یک چیز خیلی عجیب است باید وارد معادله شود تا این 8 مطلب اتفاق بیافتد ، بعد از سجده بر آدم. شیطان گفت مرا مهلت بده تا روز قیامت « فانذرنی الی یوم یبعثون» مهلت می دهم ترا تا وقت معلوم. وقت معلوم زمانی است که حضرت ولی عصر ظهور پیدا می کند و حکومت تشکیل می دهد تا به مرحله معین برسد. انذاری که خدا داده است تا وقت معلوم (آیه 28 سوره مبارکه حجر) حضرت فرمود دقت معلوم زمانی است که حضرت ولی عصر ظهور می کند وقتی خداوند امام زمان را برانگیزانند حضرت به مسجد کوفه می آید و ابلیس می آید در حالی که روی پاهای خود زانو زده و می گوید ولی امروز چه روزی است حضرت موهای جلوی سر ابلیس را می گیرد و گردن او را می زند و آن روز، وقت معلوم است. سر شیطان بزرگ بریده می شود دیگر وسوسه در کار نیست کسی شهوت نمی ورزد، کسی غضب نمی ورزد چند سالی اینطور است کسی، کسی را اذیت نمی کند نه شکایتی است و همه چیز در صلح و صفا است.

منبع سایت مدرسه علمیه رضویه

ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه قضا یا قدر؟

قضا عبارت است از علم خداوند به نسبتِ شیء با علت تامه اش.

قدر یا تقدیر؛ علم به نسبتِ شیء با علت ناقصه است. هر گاه به نسبتِ میان شیء و علت ناقصه او، آگاهی و احاطه علمی پیدا می­کنیم؛ به آن می­گویند قدر.

مثلا زمانی که می­خواهید بروید خانه؛ وقتی می­رسید ، می­شود قضا؛ ولی آن مراحلی که دارید از قبل طی می­کنید، تاکسی سوار می­شوید، بعد کوچه­ های منتهی به منزل را طی می­کنید، قدم­ هایی که برمی­ دارید؛ این ها هر کدام چه هستند؟ اینها هر کدام یک قَدَری هستند که این قَدَرها جمع می شوند نهایتاً برابر می شوند با قضا یعنی تحقق حتمی. بنابراین اول قدر است بعد قضا.

تفاوت های بین قضا و قدر:

1. قضا دفعی است ولی قدر تدریجی.

2. قضا یک مرحله­ای است ولی قدر گاهی اوقات چندین مرحله دارد.

3. قضا تغییربردار نیست؛ قابلیت تغییر ندارد ولی تقدیر یا قَدَر، قابل تغییر است.   تغییر در تقدیر، نامش در روایات آمده که به آن می­گویند: بَداء.

بداء از مختصات عقاید شیعی است. آن­قدر این بداء مهم است که شما تعجب می­ کنید! در روایات آمده که خدا هیچ پیامبری را برنیانگیخت. «مابَعَثَ الله نبیّاً إلّا بأن یُقِرَّ لله البدَاء»؛ مگر اینکه برای خداوند بداء را اعتراف و اقرار بکند. واقعاً مگر چه خبر است که این همه تأکید شده؟ باید برای خداوند بداء را معتقد باشد؛ اگر معتقد نشد، نبی نمی­ شود. 

می­ توانید حدس بزنید چرا این­قدر مسأله بداء اهمیت دارد؟ تقریباً می­شود گفت واضح است چرا این قدر اهمیت دارد؟ برای اینکه هیچ انسانی روی کره زمین به مرحله یأس نرسد! بیماری را تصور کنید که ممتنع العلاج باشد. بیمار روی تخت افتاده؛ تیم پزشکی دست از کار کشیده، می­گوید این دیگر هیچ حلی ندارد؛ در آخرین لحظات هم انسان ناامید نمی­شود. وقتی ناامید نشد، فعالیت می­کند؛ یکی از فعالیت­هایی که می­کند، دست به دعا برمی­دارد…

امید با بداء تحقق پیدا می کند. واقعاً اگر آدم بداند مثلاً مردنی است؛ هفته آینده می­میرد، به نظر شما کنکور شرکت می­کند؟ می­گوید برای چه شرکت کنم؟ پس «مابَعَثَ الله نبیّاً إلّا بأن یُقِرَّ لله البدَاء»؛ برای این است که هیچ انسانی روی کره زمین مأیوس نشود. 

یکی از آن چیزهایی که تقدیری است، زمان ظهور مولای­مان امام زمان سلام الله علیه است. این قضا نیست. حضرت در چه قرنی و در چه سالی و در چه روزی و در چه ساعتی و در چه ثانیه­ای ظهور می­کند، جزء قضای الهی نیست که بگویید تغییر نمی­کند. جزء قضا نیست که بگویید کار ما، فعل ما، رفتار ما، آمد و رفت ما، تصمیم گیری های ما، اینها هیچ نقشی در آن ندارد!

اصل وجود امام زمان سلام الله علیه و اصل ظهور قضا هست، اما زمان ظهور تقدیری است؛ تقدیری که شد، یعنی شمشیر دو لب، شمشیر دو دم؛ اگر کار نامناسب انجام دادیم، زمان ظهور تأخیر می افتد! اگر کار مثبت انجام دادیم، زمان ظهور جلو می افتد.

ما الان از نظر هجری قرن چندم هستیم؟  نیمه اول قرن پانزدهم هجری هستیم. در روایات آمده که طبق جدولی که خداوند تعیین کرده بود، زمانی که برای ظهور حضرت ولی عصر سلام الله علیه قرار داده شده بود، به صورت تقدیری، می­دانید چه وقتی بوده؟ چه قرنی بوده؟ در روایات به ما گفتند که این قرن اول بوده و قرن اول می­دانید چه سالی بوده؟ سال هفتاد بوده!

می ­دانید امام حسین را کی کشتند؟ سال 61

بِنا بوده امام زمان سلام الله علیه سال هفتاد ظهور پیدا کند. تقدیر الهی این طور بوده؛ اصلاً کلمه سبعین در روایات آمده؛ بِنا بوده در سال هفتاد هجری قمری، امام زمان سلام الله علیه ظهور پیدا کند. یعنی امامت سه تا باشد، اگر امام حسین را شهید نمی کردند، امام حسین می­ماند؛ تا سال هفتاد امام حسین علیه السلام، می شد امام زمان سلام الله علیه، امامت به سه تا تمام می شد.

در روایات آمده که چون در سال 61 اینها حسین بن علی را کشتند، حادثه کربلا را به وجود آوردند، خداوند زمان ظهور را از سال 70 به تأخیر انداخت. چون تقدیری است دیگر؛ به تأخیر افتاد. 

می ­دانید این روایات چه چیزی را دلالت می­کند؟ این را دلالت می­کند که هرموقع خداوند بخواهد جامعه یا فردی را عقوبت کند؛ یکی از شیوه های عقوبت آن فرد یا عقوبت آن جامعه، این است که زمان ظهور امام زمان سلام الله علیه را به تأخیر بیندازد. اینجا دیدید دیگر، امام حسین را شهید کردند، خداوند فرمود: حالا که شما بنده صالح را کشتید، به تأخیر می­افتد. تأخیر تا چه سالی؟ تا سال 140؛ یعنی از زمان امام حسین می­آییم به زمان امام صادق علیه السلام. بِنا بوده امام صادق علیه السلام امام زمان باشد. در سال 140، زمان امامت حضرت صادق سلام الله علیه است. چه کردند این ها؟ باز یک کاری کردند که به تأخیر افتاد. یک مقدار حوصله کنید یکی دو تا روایت عرض کنم تا ببینیم چه تأخیرهایی اینجا اتفاق افتاده؟ کتابی که دارم عرض می­کنم، کتاب الغیبة شیخ طوسی است. می­دانید دو تا از مصادر چهارگانه ما، مال شیخ طوسی است دیگر؛ تهذیب و استبصار. شیخ طوسی متوفای 460 از بزرگترین علمای شیعه است؛ کتابی دارد به نام الغیبة؛ مربوط به امام زمان سلام الله علیه، صفحه 428؛ روایت می رسد به ابوحمزه ثمالی از شاگردان امام زین العابدین علیه­السلام، امام باقر و امام صادق علیه السلام: ««قُلتُ لأبی جعفرٍ علیه السلام»؛ به امام باقر علیه السلام عرض کردم: «إنَّ علیّاً علیه­السلام کان یَقول إلی السَّبعینَ بَلاءً»؛ امیرالمؤمنین علیه­السلام می­فرماید که هفتاد بلاء باید برسد، «و کانَ یَقول بَعدَ البَلاءِ رَخاء»؛ ایشان می­فرماید بعد از هفتاد بلاء، گشایش هست. «و قَد مَرَّتِ السَّبعون و لَم نَرَ رَخاءً»؛ هفتاد تا گذشت. امام باقر سلام­ الله ­علیه فرمودند: «یا ثابت إنَّ الله تعالی کان وَقَّتَ هذا الأمر فی السَّبعین»؛ خداوند وقت ظهور حضرت را در سبعین گذاشته بود. «فَلَمّا قُتِلَ الحُسَینُ علیه السلام إشتَدَّ غَضَبُ الله علی أهل الأرض»؛ شدت یافت غضب خداوند بر مردم زمین. «فَأخَّرَهُ»؛ خداوند آن را به تأخیر انداخت. هر وقت خدا بخواهد غضب کند، عقاب کند، به تأخیر می­اندازد. «فَأخَّرَهُ الی أربعینٍ و مِأة سَنَة»؛ صد و چهل سال بعد انداخت؛ حالا یا سال صد و چهل یا صد و چهل سال بعدتر. حالا اگر گفتیم تا سال صد و چهل؛ می­شود زمان امام صادق علیه السلام. بعد چه اتفاقی افتاد؟ امام باقر علیه­السلام می­فرماید: «فَحَدَّثناکُم»؛ ما به شما یک سری مطالبی گفتیم، «….»؛ شما رفتید حرف­های سِرّی ما را به دشمنان گفتید. «و کَشَفتُم غِناءَ السّر»؛ رفتید پرده اسرار ما را دریدید پیش دیگران. «فَأخَّرَه الله عَزَّو جَلّ»؛ خدا از سال صد و چهل هم به تأخیر انداخت. «و لَم یَجعَل لَهُ بعدَ ذلکَ عِندَنا وَقتاً»؛ بعد از آن دیگر ما وقت را نمی­دانیم؛ یعنی نمی­خواهیم بگوییم. بعد ­فرمودند: «یَمحو الله ما یَشاءُ و یُثبِت»[1]؛ این آیه معروف تقدیر است. خداوند هر چه را بخواهد محو می کند و هر چه را بخواهد، اثبات می کند. دیگر امام علیه السلام نفرمود این تأخیر تا چه سالی افتاد. حالا می­آییم به زمان خودمان؛

حقیقتاً هر کس از ماها، یک گناهی را انجام می­ دهد، یک دلی را می­ شکند؛ بدانید به اندازه آن گناه، به اندازه آن شکستن دل، زمان ظهور حضرت را به تأخیر می ­اندازد.

نکنیم این کار را!

اگر حضرت را دوست داریم، ظهورش را به تأخیر نیندازیم.

هر بار که یک کار بدی می­ کنیم، بلافاصله یادمان بیاید زمان حضرت را به تأخیر انداختیم! بگوییم وای بر من که دشمنی حضرت را کردم؛ زمان ظهورش را به تأخیر انداختم. حالا شما ببینید ما چقدر زمان حضرت را به تأخیر می­ اندازیم.

گاهی اوقات اصلاً ممکن است خداوند طبق آن چه که در عالم دارد اتفاق می افتد، هفته آینده ظهور حضرت را بگذارد. می ­دانید مرحوم آیت الله بهجت، خیلی می­ فرمودند مثلاً پیرها می­ بینند؛ می­گویم اگر نقل درست باشد چون تقدیر بوده، تغییر کرده به تأخیر افتاده دیگر. با چه چیزی؟ با کارهای ما!

و از آن طرف، واقعاً هر کس یک عمل تربیتی انجام بدهد، نسل منتظر اسمش که نباید منتظر باشد؛

شما انتظار می­ کشید یعنی چه؟ این انتظار شما باید در فعل شما ظهور پیدا کند دیگر؛ یعنی هر کس در محیط خودش، در منطقه خودش، به مقدار وسعت خودش، وقتی کار خوب انجام می­دهد، وقتی به عشق امام زمان علیه­السلام، به گل جمال حضرت، کار خوب انجام می­دهد؛ حالا نمی دانم یک ثانیه است، یک ساعت است؛ یک سال است؛ بستگی دارد به کار خوبش؛ چقدر باشد. واقعاً باید بگوییم امام خمینی بی تعارف، قرنها، سالها، ظهور حضرت را جلو آورد؛ یعنی عمل صالحی که امام انجام داد؛ کسی آن ­قدر انجام نداد. اگر دوست داریم حضرت را؛ عمل صالح؛ باید بی­تفاوتی را بگذاریم کنار، تنبلی و بیحالی را بگذاریم کنار، کار مثبت انجام بدهیم؛ این زمان ظهور ا جلو می ­آورد. اگر شما در نظر بگیرید تعداد کسانی که این گناه را انجام می­دهند، زیاد بشود و گناه اجتماعی بشود، عمومی بشود، خداوند غضبش چگونه شدت می­ گیرد و این زمان را به مراتب طولانی­ تر به تأخیر خواهد انداخت.

حالا بر­گردیم به اول بحث­مان؛ عرض کردم شاید بعضی از شماها گمان کنید که هیچ نقشی در این کار بزرگ ندارید؛ اصلاً شما چه نقشی می توانید داشته باشید؟ آن یک فرایند جهانی است، الهی است؛ در زمان خودش تحقق پیدا می کند و اصلاً به شما کاری ندارد. با این بحث عنایت فرمودید اصلاً این طوری نیست،؛ اگر فراموش کنید، باز هم همان کارهای سابق را انجام بدهید، یعنی واقعاً از عمق وجودمان، ظهور حضرت را نمی­ طلبیم؛ لذا کمک نمی­ کنیم؛ کمک که نمی کنیم بلکه بر عکس.

شاید به ذهن شما برسد که انسان ها در ظهور امام زمان علیه السلام نقش دارند ؛ اما این را به ذهنتان خطور نمی دهید که شخص شما هم، آری!

شخص شما الان دارید این مطلب را می خوانید، شما در تعیین تاریخ ظهور امام زمان سلام الله علیه، این پدیده به این بزرگی، پدیده جهانی، پدیده فوق جهانی، پدیده ای که نه فقط عالم طبیعت بلکه کل هستی اعم از مجرد و ماده متأثر از این پدیده است؛ این واقعیت به این بزرگی از شخص شما متأثر و منفعل است و شما در تعیین تاریخ پیدایش این پدیده نقش دارید! تعیین آن روز متأثر از امور و حوادثی است؛ از جمله آن حوادث، خود شما هستید…

ممکن است یک فردی آن قدر عالم نشود که بتواند ظهور حضرت را نزدیک کند ولی ممکن است آن قدر بد بشود که ظهور حضرت را به تأخیر بیندازد!!!

متأسفانه وقتی توان نداریم، این قدر خوب باشیم که ظهور را نزدیک کنیم، گاهی با رها کردن خودمان، گاهی با افتادن مان در جریانات غیر صحیح، یقیناً ظهور مولا را به تأخیر می اندازیم و بعد در همان وقت هم، سنگ آن بزرگوار را بر سینه می زنیم در حالی که خود ما نقش منفی بزرگی را داریم ایفا می کنیم.

ادامه دارد…

شاید پیش آمده باشد که با نور آفتاب از خواب بیدار شده باشیم وسراسیمه ببنیم نمازصبحمان قضا شده باشد!

در این حالت هرچه غصه بخوریم فایده ای نداره چون فقط بین الطلوعین رو فرصت داریم نماز بخونیم…

اکنون در  بین الطلوعین تولد وظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه هستیم؛ اگر در آماده سازی ظهور کاری نکنیم ؟؟؟؟؟؟!!!!!!!